NEAR Protocol staat voor een Governance Crisis door Voorstel Token Emissies
Het NEAR Protocol, een prominente Layer 1-blockchain, bevindt zich in het midden van een verhitte governancecontroverse die een blijvend debat in de crypto-wereld belichaamt: Moeten projecten prioriteit geven aan gedecentraliseerd proces of op korte termijn pragmatisch overleven? De directe aanleiding voor dit geschil is een voorstel om de protocolemissies drastisch te verminderen, waardoor NEAR’s interne waarden en structurele besluitvormingsprocessen onder de loep worden genomen. Als gevolg hiervan wordt de gemeenschap nu gedwongen om niet alleen issues van netwerkduurzaamheid te behandelen, maar ook existentiële vragen over legitimiteit en integriteit van de governance.
Het Voorstel: Halvering van NEAR’s Protocol Emissies
Sinds juni worstelt de NEAR-gemeenschap met een beslissend voorstel: het verminderen van de uitgifte van tokens door het netwerk van 5% naar 2,5% per jaar. Deze maatregel is bedoeld om een volgens critici onhoudbare onevenwichtigheid aan te pakken, namelijk aanzienlijke tokeninflatie zonder voldoende netwerkadoptie en inkomsten.
Het kernargument dat het voorstel ondersteunt is geworteld in harde data. Terwijl NEAR momenteel ongeveer $140 miljoen aan tokens per jaar uitgeeft om validators te stimuleren en het netwerk te beveiligen, ondersteunt het slechts $157 miljoen aan totaal vergrendelde waarde (TVL) en heeft het tot nu toe in 2024 ongeveer $3,2 miljoen aan protocolvergoedingen gegenereerd. Dit betekent dat de beveiligingsuitgaven sterk onevenredig zijn met het daadwerkelijke gebruik van het netwerk.
Ter vergelijking: Solana, een andere grote Layer 1-blockchain, geeft naar schatting jaarlijks $5,5 miljard aan tokens uit. Het beschikt echter over een veel robuuster en actiever ecosysteem voor gedecentraliseerde financiën (DeFi) met ongeveer $11 miljard totaal vergrendelde waarde. Solana’s vergoedingsinkomsten en gemeenschapsactiviteit rechtvaardigen een veel grotere uitgifte, terwijl NEAR’s huidige benadering zonder significante groei onhoudbaar lijkt.
Overleg in de Gemeenschap en Governance Procedures
NEAR’s voorstel om emissies te verlagen vertegenwoordigt veel meer dan een simpele budgetaanpassing: het is een proef voor de governance-structuur van het protocol. Na weken van debat, controverse en lobbyen, werd het voorstel onlangs ter stemming gebracht bij de gemeenschap. Onder NEAR’s huidige governance systeem moet elke dergelijke verandering ten minste een 66,67% supermeerderheid behalen om te passeren.
Hoewel de maatregel voor emissiereductie bij de eindstemming een simpele meerderheid behaalde, voldeed het niet aan de hogere goedkeuringsdrempel die door de protocollaire regels werd vereist. Overeenkomstig de expliciete richtlijnen van NEAR’s governancekader, had het voorstel als onsuccesvol moeten worden beschouwd – althans voorlopig.
Maar ondanks het niet halen van deze kritieke mijlpaal, ontstonden er al snel geruchten dat de kernbijdragers van NEAR de wijzigingen toch zouden kunnen doorvoeren via een nearcore-software-update, die dan zou vertrouwen op het on-chain upgradeproces van het netwerk voor activering. Deze mogelijkheid heeft aanleiding gegeven tot ernstige bezorgdheid onder validators, met name degenen die verwachten dat governancebeslissingen definitief en bindend zijn.
Validator Repercussies en de Kritiek van Chorus One
Validators, die fungeren als de ruggengraat van NEAR’s beveiliging en consensus, zijn bijzonder uitgesproken over deze zich ontvouwende situatie. Chorus One, een belangrijke validator operator in het NEAR-ecosysteem, bekritiseerde publiekelijk het idee om bestaande governance regels te omzeilen. Volgens Chorus One is het essentieel om de procedures van het systeem na te leven—hoe inefficiënt of frustrerend ook in individuele gevallen—om vertrouwen, transparantie en legitieme decentralisatie te behouden.
Deze bezwaren wortelen diep in de ethos van blockchaintechnologie, die streeft naar minimale centralisatie en het vertrouwen op gemeenschapsconsensus. Door een upgrade te implementeren die een mislukte gemeenschapstemming omzeilt, loopt NEAR het risico de fundamentele principes die het onderscheidt – en het bredere crypto-ecosysteem – van traditionele tech-startups of gecentraliseerde netwerken te ondermijnen.
De Tegenargumenten: Pragmatisme vs. Principe
Aan de andere kant ondersteunen sommige figuren in de industrie een meer pragmatische benadering. Louis Thomazeau van L1D Fund beweert bijvoorbeeld dat het verminderen van emissies simpelweg “gezonde verstand” economie is. Vanuit dit perspectief moeten de overleving en financiële prudentie van het protocol voorrang krijgen boven wat hij karakteriseert als “blinde gehechtheid” aan idealen van decentralisatie.
Thomazeau en gelijkgestemde voorstanders argumenteren dat regels flexibel zouden moeten zijn wanneer de gezondheid van het netwerk op het spel staat. Voor hen is het toestaan van overmatige inflatie vanwege rigide procedures een fout die de middelmatige levensvatbaarheid van het protocol kan bedreigen. Startups, vooral in snel bewegende industrieën zoals blockchain, zouden zichzelf niet aan handen en voeten moeten binden met inflexibele governance systemen. In deze lens wordt het volgen van de procedure omwille van zichzelf antigebruikelijk voor het overleven en de groei van het project.
Crypto’s Terugkerende Governance Dilemma
Het dilemma van NEAR is verre van uniek in de evoluerende wereld van gedecentraliseerde technologieën. Sterker nog, de crypto-industrie komt herhaaldelijk situaties tegen waarin de behoeften van veiligheid, pragmatisme en governance botsen.
Een recent voorbeeld betrof Hyperliquid, een gedecentraliseerd derivatenplatform. Nadat een handelaar de JELLY terminaalmarkt manipuleerde, wat resulteerde in aanzienlijke verliezen voor de HLP-kluis, voerde het team direct bewarendewaaringsactie uit: Ze verwijderden het activum van de lijst en negeerden handmatig de orakelprijs om posities te sluiten en deposanten te beschermen. Deze interventie was in strijd met de “code is wet” filosofie die in de hele crypto wereld wordt gerespecteerd, maar het voorkwam mogelijk wel grotere schade en kan het vertrouwen en de solvabiliteit van gebruikers hebben behouden.
Een andere klasse van voorbeelden omvat situaties waarin blockchains worden stilgelegd of hard-forks ondergaan als reactie op netwerkuitbuitingen of catastrofale hacks. De stillegging van Binance Chain in 2022 en de Ethereum hard fork na de DAO-hack in 2016, beide illustreren hoe zelfs de meest toegewijde gedecentraliseerde projecten soms hun eigen regels buigen tijdens crisismomenten.
Deze situaties roepen altijd terugkerende vragen op: Moet de geest of de letter van governance systemen voorrang krijgen? Wanneer zet het breken van de procedure een gevaarlijk precedent, en wanneer vormt het verantwoordelijk beheer?
De Risico’s van Buigen van Governance Regels
Wanneer projecten hun eigen governance systemen omzeilen of herinterpreteren, riskeren ze veel meer dan alleen een backslash van toegewijde gemeenschapsleden. Er is het gevaar van het ondermijnen van vertrouwen – zodra regels als variabel worden gezien, kan de legitimiteit van het hele protocol in twijfel worden getrokken. In de meest extreme gevallen kunnen gebruikers, ontwikkelaars en investeerders eenvoudigweg migreren naar alternatieve blockchains met betrouwbaardere en voorspelbare governance.
Bovendien begint het zetten van een precedent waarbij kernontwikkelaars impopulaire of onvoldoende geratificeerde veranderingen kunnen doorvoeren te lijken op de gecentraliseerde autoriteit van traditionele bedrijven of “admin keys”—precies de soort machtsstructuren die blockchaintechnologie was bedoeld om te ondermijnen.
Dit “Fed put” scenario, waarbij een onzichtbare hand altijd de gemeenschap ondermijnt wanneer het moeilijk wordt, zou innovatie kunnen onderdrukken en zinvolle gemeenschapsdeelname aan governanceprocessen kunnen ontmoedigen. De dreiging is vooral acuut voor Layer 1-protocollen, die een delicate balans moeten handhaven tussen technische flexibiliteit en reputatiegebonden decentralisatie.
De Kosten van Conservatief Bestuur
Aan de andere kant kan vasthouden aan trage, soms niet-responsieve governance processen ook schade toebrengen aan een jonge Layer 1-blockchain zoals NEAR. Als onhoudbare incentives niet snel worden aangepakt, kan het systeem te maken krijgen met oplopende inflatie, validator apathie, ineenstorting van de token prijs en afnemende beveiliging. Tegen de tijd dat een perfecte consensus is bereikt, kan de schade al zijn aangericht.
Vooral in de context van een fel concurrerende markt kan het “nemen van het verlies” en het accepteren van kortetermijnpijn een dure luxe zijn. NEAR’s economische veiligheid, gebruikersvertrouwen en algehele momentum zijn afhankelijk van tijdige beslissingen, die soms moeilijke afwegingen vereisen tussen principe en pragmatisme.
Kijken naar de Toekomst: Wat Zal NEAR Doen?
NEAR Protocol staat nu op een kruispunt. Het doorgaan met de emissieverlaging ondanks een mislukte governance stemming zou een “goed” economisch resultaat opleveren, mogelijk de tokeninflatie verminderen en de langetermijn netwerkduurzaamheid versterken. Het zou echter ook aan huidige en toekomstige deelnemers laten zien dat governance regels flexibel zijn – en misschien onderhevig aan de prioriteiten van kernbijdragers.
Als alternatief, als NEAR zich neerlegt bij de mislukte stemming, zou het zijn toewijding aan transparant en voorspelbaar bestuur versterken. Dit kan het netwerk op korte termijn kosten, maar het kan dividenden opleveren door langetermijnlegitimiteit en vertrouwen te behouden.
Ongeacht de onmiddellijke uitkomst, benadrukt het huidige probleem van NEAR de voortdurende uitdagingen van het evenwicht tussen efficiëntie, decentralisatie en veerkracht naarmate blockchaintechnologie volwassen wordt. De hier genomen beslissingen zullen zich waarschijnlijk door de bredere cryptowereld verspreiden, dienen als zowel een waarschuwing als een les voor de volgende golf van governance-controverses.
Naarmate NEAR en andere blockchains volwassen worden, kan de manier waarop ze dergelijke crises aanpakken net zo belangrijk worden als netwerkdoorvoer of technische innovatie. Uiteindelijk moeten legitimiteit en innovatie zij aan zij evolueren, met de gemeenschap, ontwikkelaars en investeerders die allemaal vitale rollen spelen bij het vormgeven van de protocollen van morgen.
